Κατάπιε ώρες το σίδερο
με τη σκουριά καμαρώνει.
Ερωτοτροπεί το σκουλήκι
με τα νεκρά φύλλα.
Βαρέθηκε την δίψα το νερό.

Με τα τραγούδια στη μοναξιά.
Οριακά και δύσκολα.
Παλιομοδήτες με τσιγάρο και πιοτό.
Ανέκαθεν υποψήφιοι νεκροί...
Εκ γενετής ας πούμε.

Ό,τι τα φρέσκα μάτια φυλάνε
κι ό,τι η ανάμνηση ζηλεύει.
Αγκιστρωμένα ψάρια,
ποικιλία σπασμών.

Δυνατά οι σκέψεις
και ακούγονται.
Οι άνθρωποι πολλοί.
Τα ουρλιαχτά πολλά.

(©Παραδοξολόγος)

*******