ήχοι βροχής
μνήμες ντροπής
φώς αστραπής
και η αλήθεια που 'ναι εταίρα
κοιμάται λίγο παραπέρα
γελάει, βρίζει και μουγκρίζει
την ηδονή αλλού χαρίζει
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

ξένες φωνές
πόνων αυλές
παθών πληγές
τους φτερωτούς μας φόβους τρέφουν
που σκιάχτρα πιά δεν τους αντέχουν
κι αυτοί ουρλιάζουν κι οργιάζουν
τον τρόμο άφθονο αραδιάζουν
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

μύθοι φθηνοί
ρίχνουν σε λήθη
μαγεύουν τα πλήθη
τα περιθώρια στένεψαν λένε
οι νύχτες μας παραξένεψαν κλαίνε
μαύρα φορώντας γνέφουν σκοτάδια
υφαίνουν κορδέλλες της τρέλλας σημάδια
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

(©Παραδοξολόγος)

*******