ήχοι βροχής
μνήμες ντροπής
φώς αστραπής
και η αλήθεια που 'ναι εταίρα
κοιμάται λίγο παραπέρα
γελάει, βρίζει και μουγκρίζει
την ηδονή αλλού χαρίζει
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

ξένες φωνές
πόνων αυλές
παθών πληγές
τους φτερωτούς μας φόβους τρέφουν
που σκιάχτρα πιά δεν τους αντέχουν
κι αυτοί ουρλιάζουν κι οργιάζουν
τον τρόμο άφθονο αραδιάζουν
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

μύθοι φτηνοί
ρίχνουν σε λήθη
μαγεύουν τα πλήθη
τα περιθώρια στέναψαν λένε
οι νύχτες μας παραξένεψαν κλένε
μαύρα φορώντας γνέφουν σκοτάδια
υφαίνουν κορδέλλες της τρέλλας σημάδια
αχ ώώώχ!
αχ ωχώώώχ!

(©Παραδοξολόγος)

*******