Οι ιδέες περπατούσαν,
κόβαν βόλτες στο μυαλό μου,
ταϊζαν ένα χαρτάκι
κάτασπρο με το καημό μου.
Αγαπούσαν την ομίχλη,
δεν μιλούσανε συχνά.

Οι Θαθάκοι με μελάνι
της σουπιάς όταν τα ΄χάνει
και με σάλιο οι Μπλαμπλάκοι,
Ναιναικονεορουφιάνοι,
τις τρομάζαν και τις γλύφαν,
πάντοτε τις αηδιάζαν.

(©Παραδοξολόγος)

*******