Κάθε πρωϊ ξυπνώ
Σε άλλη πόλη άγνωστη
Με διαφορετικό όνομα, σε ξένο σώμα
-«Ποιός είμαι, ποιός» παραμιλώ απεγνωσμένα.

Μιά νύχτα συναντώ μιά σαγηνευτική ηθοποιό
Φορεί κόκκινα γάντια ακόμη και στον έρωτα
Τις τα αφαιρώ,
Κι απ΄τις παλάμες της αναβλύζουν νερά
-«Είμαι η ζωή» ψιθυρίζει
Στο δράμα που υποδύομαι μυριάδες πρόσωπα
Ένα απ΄αυτά είσαι και εσύ».

«Κρράκ» τα μεσάνυχτα,
Ανοίγουν οι πόρτες τ΄ουρανού -του μυαλού
Χέρια με κόκκινα γάντια ανεβοκατεβαίνουν
Αλλάζουν τα κτίρια, τους δρόμους, τους ανθρώπους
Αθόρυβα αλλάζουν το σκηνικό του κόσμου.

(Lary Cool)

*******