Καλώς γινομένου λάθους μετάνοια
συνάντησε μετάνοια πικρή.
Η μία με δάκρυ λυτρώνει, η άλλη,
ασφυξία το νου μου μαντρώνει.

Καλώς γινομένου λάθους μετάνοια
συνάντησε μετάνοια πικρή.
Της πρώτης το στήθος τον έρωτ΄ ανάβει.
Γριά, που κι ο Οίκτος ακόμα φοβάται,
στα μαύρα η άλλη τον θάβει.

(©Παραδοξολόγος)

*******