Ανεμοι θήλασαν το νυχτερινό όνειρο
απ΄το στήθος της μοναξιάς.
Στα αιθέρια πελάγη αφήνονται
οι ψυχές γαληνεμένες.
Γλυκιά σιωπή σε ποιά γη
ταξίδεψες τον κόσμο
σε ποιά σπηλιά έκρυψες το χρόνο.
Κι εκεί που το κύμα
μεθά τις μούσες και τις ώρες
με το πληγομένο τραγούδι του
βαθιά πνοή, ζωή
πως ξεχύνεσαι αιώνια
σαν όνειρο μικρού παιδιού,
σα γέλιο
ευτυχισμένης γυναίκας.

(ΣΙΛΙΑ)

*******