Όνειρο που δε μας άφησες
ποτέ, ν΄αράξουμε σε κάποιο λιμάνι,
όταν οι άνεμοι φούσκωναν τα πανιά
γιά νέα ταξίδια
και οι ψυχές αφήνονταν
στο κύμα.
Αιωνιότητα σε ποιά χέρια
ψηλάφιδες τη μορφή σου
σε ποιό μέτωπο χάραξες το δρόμο σου
Κι έπειτα, όταν νοσταλγήσαμε
το πρώτο λιμάνι,
είδαμε στον καθρέφτη
πως είμασταν πιά κάποιοι άλλοι.

*******

Και ίσως δεν είμαστε
τίποτε άλλο
παρά ταξιδιώτες
που ξεκινήσαμε με μιά αίσθηση αθανασίας
γιά να ναυαγήσουμε μιά νύχτα
στα παγκάκια ενός σταθμού.

Οταν βλέπαμε
πως οι άνθρωποι
που αγαπήσαμε
ήταν επιβάτες ενός άλλου τραίνου
που αντάμωσε τυχαία
το δικό μας

Οταν οι φίλοι
έφευγαν
βιαστικά
χωρίς να μας χαιρετίσουν
σα σκιές που είχαμε γνωρίσει
αναπάντεχα
σε κάποιο όνειρό μας

κι εμείς μείναμε
πίσω
να παρακολουθούμε την αναχώρηση
να ακούμε τα τραίνα
που σφυρίζουν
την αιώνια μοναξιά μας.

(ΣΙΛΙΑ)

*******